Dechreuodd Terfysgoedd Beca yn 1839 ond daethant yn ôl i Orllewin Cymru yn 1845 a’r tro hwn roeddent yn fwy treisgar. Roedd y terfysgoedd yn ffordd i bobl wledig Gorllewin Cymru fynegi eu hanfodlonrwydd dwys a’u casineb tuag at y newidiadau cymdeithasol yr oeddent yn eu profi. Roeddent yn teimlo bod strwythur traddodiadol cymdeithas a’u ffordd o fyw yn cael eu chwalu oherwydd pwysau ychwanegol ar dir ac economi, cau tiroedd, rhenti uchel a thollfeydd yn ychwanegu at gost byw. Wedi cyfres o gynaeafau gwael a dirwasgiad diwydiannol, erbyn 1842, roedd llawer o bobl yng Ngorllewin Cymru’n profi tlodi difrifol a’r gobaith olaf iddynt oedd y tloty. Ymatebodd 'Beca’ gydag ymosodiadau treisgar ar symbolau’r gymdeithas newydd hon megis y tollbyrth, porthorion, ynadon amhoblogaidd a thlotai. Roedd yr ymosodwyr wedi’u gwisgo fel menywod ac roeddent yn eu galw eu hunain yn 'Beca a’i merched’.
